Feller IFC JO17-3 wint van een goed Woudrichem JO17-2

Tekst en foto’s: Jacques Grossouw
Fotoverslag vind je hier
Om 9:00 uur begint de grote prijs van Hendrik-Ido-Ambacht. Wat Hamilton in China doet met zijn Mercedes gebeurt ook tijdens de rit naar Woudrichem. Als ik de rotonde neem richting de brug naar Alblasserdam ben ik nog de enige.

Eenmaal in Woudrichem spreek ik Ed en die is gestopt met volgen want hij moest veel te hard rijden om de kopmannen bij te houden en dit lijkt dus de laatste keer dat we gaan verzamelen voor vertrek. We gaan voor een gemeenschappelijke aankomsttijd i.p.v. een gemeenschappelijke vertrektijd.

We komen gelukkig wel allemaal in Woudrichem aan. Wat mij opvalt is de hartelijke ontvangst met een kopje koffie, een koekje of een chocolade eitje of een plakje cake en een vriendelijke gastvrouw en scheidsrechter. We praten over de vereniging en de meer dan mooie gebouwen en velden.

Woudrichem JO17-2 staat net onder ons. Het scheelt een punt en dus belooft het een mooie wedstrijd te worden. Hij zal geleid worden door een oude rot, waarbij me gevraagd wordt om de klemtoon niet op rot te leggen. Maar ook niet bij oud denk ik. Laten we het houden op een scheidsrechter met ervaring.

De wedstrijd laat twee teams zien die kunnen voetballen. IFC is gretiger, feller en geeft de tegenstander weinig ruimte. Onze tegenstander verzuimt om druk te zetten en dan zie je dat alle spelers van IFC JO17-3 goed kunnen voetballen. En dat leidt tot een overwicht van IFC. Johan Cruijff zou zeggen “Dat is logisch”.

Het wordt na 7 minuten 0-1 dankzij een doelpunt van Duncan na een prima uitgespeelde aanval. Minder dan een half uur later is het een corner. Ik zeg tegen de jongens op de bank dat ik het gevoel heb dat deze erin zal gaan en als ik Jochem naar voren zie lopen draai ik me om en zeg dat hij hem gaat maken. En zo gebeurt het ook. Een doordacht schot tegen de binnenkant van de paal 0-2.

De tweede helft is Wouter de maker van een mooi doelpunt. De 0-3 staat op het bord en de wedstrijd lijkt gespeeld. Maar dat is slechts schone schijn. Ik vraag aan Harry wat onze tegenstanders gedronken hebben in de pauze en daar reageert de grensrechter gevat op: peptalk. We zien ineens een beter spelend Woudrichem en we zien ook Dennis, die de eerste helft weinig te doen had, drie keer een zeker doelpunt voorkomen. De eerste keer is het een doorgebroken speler die slecht zal slapen vanwege het missen van deze ogenschijnlijk niet te missen kans. De andere twee pogingen worden door Dennis weggetikt en zo blijft IFC fier op voorsprong.

De uitstekend leidende scheidsrechter fluit kort en dat levert hier en daar wel wat gemopper op, maar wij aan de kant vinden het prima. Er gebeurt helemaal niets verkeerds in het veld. Dan toch een moment van onoplettendheid. Délano komt in de 16 en krijgt de bal tegen zijn arm. De bal komt bij Duncan en zo is het 0-4 daar waar de scheidsrechter ook had kunnen fluiten voor een vrije trap voor Woudrichem.

Even later toch enige gerechtigheid. Tom is een vlugge aanvaller die technisch goed is en hij zet de eindstand op het scorebord: 1-4.

Een prima wedstrijd en een prima resultaat, waar helemaal niets op af te dwingen valt. Ook Woudrichem geeft toe dat IFC gewoon net feller was en net meer wil toonde om te winnen. Maar het verschil is niet verschrikkelijk groot. En daarom was de wedstrijd leuk om naar te kijken…..