IFC JO19-3 in enerverende wedstrijd ongelukkig onderuit

IFC JO19-3 in enerverende wedstrijd ongelukkig onderuit
Wedstrijden in vakanties zijn altijd bijzonder omdat er altijd veel afwezigen in alle teams zijn waardoor heel wat wordt afgehusseld. Ook vandaag een kleinere ploeg die met twee anderen is aangevuld om toch ook nog wissels op de bank te hebben tegen Hardinxveld.

Met de eerdere bekerwinst op hen in het achterhoofd, maar ook de onvriendelijkheden over een weer van toen ving de wedstrijd aan. Deze stond onder leiding van een in allerijl opgetrommelde scheidsrechter. Vanwege een zeer late afzegging van de oorspronkelijke scheidsrechter moest hij flink aan de bak in zijn 3e wedstrijd ooit.

IFC begon goed en scherp en kreeg al snel diverse kansen. Een prachtige combinatie aan de rechterkant en goed terugleggen kon de bal in twee instanties lekker worden binnen geschoten voor de verdiende voorsprong. Dat gaf goede hoop. Nog diverse kansen waren er om de voorsprong uit te bouwen, alleen helaas. Alleen daarna ging Hardinxveld beter spelen en bediende de lange en snelle spitsen steeds met diepe ballen.

Het kostte wat moeite, maar goed en stevig ingrijpen van de verdedigers en de keeper maakte dat de ballen onschadelijk gemaakt bleven worden. Ook de middenvelders bleven goed in de verdedigende positie spelen om mee te helpen. De druk bleef alleen hoog en het moest een keertje fout gaan. Dat gebeurde en een strafschop ontstond die feilloos werd binnengeschoten.

Daarna ging het even snel en voordat we het wisten was het 1-3. Dat was jammer, alleen het koppie bleef wel omhoog waardoor via mooi tikwerk en doorzetten kansen op de aansluitingstreffer ontstonden. Het beetje geluk en nauwkeurigheid ontbrak echter nog.

In de rust besproken om meer te letten op de lange ballen en meer rugdekking daarop te geven en zelf korter en nauwkeuriger op te bouwen. Het was wel een achterstand, maar zeker nog niet verloren. Het spel en de inzet was in de basis namelijk prima geweest. Iets meer overtuiging in de duels en nauwkeurigheid in de passing en alles is nog mogelijk.

Alleen bij het begin van de 2e helft was alles vergeten. Onrust op twee diepe ballen en het gat was vier doelpunten. Snel omzetten naar 4:4:2 om wat meer grip te krijgen op het middenveld en de goede veerkracht die het team kenmerkt, maakten dat IFC zich weer snel de wedstrijd in speelde. Vol inzet werden de (sprint)duels gewonnen, verdedigend stond het beter en naar hartelust werd er aangevallen.

Twee diepe ballen met twee schitterende acties en heerlijk binnen schieten bracht de marge weer terug naar twee verschil. Met nog 25 minuten op de klok en de hervonden energie en overwicht zat het er nog zeker in. Helemaal toen een terechte strafschop werd gegeven en de tegenstander na een woedende reactie daarop terecht met 10 man kwam te staan voor 10 minuten.

Helaas ging de bal rechtop de keeper waardoor de aansluitingstreffer uit bleef. Wat echter wel duidelijk kwam, was het testosteron aan beide kanten. De duels werden heel snel onvriendelijker en wilder waarbij beide team niet voor elkaar wilden onderdoen. De korte lontjes werden aangestoken en kwamen ook tot ontploffing.

De scheidsrechter had het er maar moeilijk mee. Had hij diverse malen moeten of kunnen fluiten? Ja, misschien en waarschijnlijk wel, maar ga er maar aan staan als éénling waarover iedereen in het veld en buiten het veld een mening heeft over wat je besluit of niet besluit.

Het gaat er echter om dat naast het gemakkelijke uitdelen het ook draait om het kunnen incasseren en eigen voornamelijk om accepteren van genomen beslissingen en fouten. Alleen het eigen ego voelt weleens wat anders en dat is lastig.

Na een korte toespraak richting de spelers om te pogen het verstand te laten zegevieren in plaats van alle emoties in het heetst van de strijd kon verder gebald worden.

De rust was relatief gezien enigszins teruggekeerd hoewel her en der nog kleine veenbrandjes smeulden. Beide ploegen legden nog veel strijd en inzet in het spel en kregen nog veel kansen om te scoren. Alleen wonder boven wonder gebeurde dat niet. Zelfs een tweede terechte strafschop voor IFC in de slotminuut werd helaas geen goal.

Het was een enerverende potje die ongelukkig werd verloren. De veerkracht die werd getoond was wederom top. Maar ook net zoals eerder dit jaar te weinig om een eerder opgelopen grote achterstand die ontstond in een korte periode te overbruggen.

Heel jammer, het was onnodig, alleen een wedstrijd vereist 90 minuten lang concentratie en geen 70 minuten. Zeker niet in wedstrijden waar het dicht bij elkaar ligt. De goede dingen meenemen naar de volgende wedstrijden en dan wel meer scoren om het jezelf makkelijker te maken.

Alex de Heer